Selenogyrus austini
Brak polskiej nazwy
/ Austins baboon
Rząd: Pająki
Rodzina: Ptasznikowate
Data i nazwisko odkrywcy: Smith, 1990
Pochodzenie: Afryka
Siedlisko: Podziemny
Siła jadu: Mocna
Trudność hodowli: Niedostępny w hodowli
Opis
Gatunek pająka z rodziny Theraphosidae, podrodziny Selenogyrinae, opisany w 1990 roku. Gatunek ten występuje w Sierra Leone, gdzie zasiedla wilgotne lasy tropikalne. Cechuje się stosunkowo smukłym ciałem i długimi, silnymi odnóżami. Przedstawiciele podrodziny Selenogyrinae posiadają maczugowate (szablowate) szczecinki (setae) na wewnętrznej stronie chelicerów, które tworzą prymitywny narząd strydulacyjny (służący do wydawania dźwięków poprzez pocieranie).
Dane podstawowe
Samica | Samiec | |
|---|---|---|
Długość ciała | do 4 cm | brak danych |
Rozpiętość odnóży | do 9 cm | brak danych |
Ubarwienie | brunatne | brak danych |
Wiek | ok 10 lat | ok 4 lat |
Zachowanie | Prowadzi skryty, podziemny tryb życia. Zasiedla wilgotne lasy tropikalne oraz obszary o rozproszonym zadrzewieniu i wysokiej wilgotności podłoża. Kopie proste nory w miękkim podłożu, często ukryte pod kamieniami lub korzeniami. Żywi się drobnymi stawonogami, na które poluje nocą. Rozród odbywa się w trakcie pory deszczowej. Samica po kopulacji składa jaja, które następnie umieszcza w kokonie. Po kilku tygodniach wykluwają się młode. Opieka ogranicza się do ochrony kokonu, po wykluciu młode rozpoczynają samodzielne życie. | |
Warunki hodowli
Trudność hodowli | Terrarium | ||
|---|---|---|---|
Wymiary | Temperatura | Wilgotność | |
Niedostępny w hodowli | N/A | N/A | N/A |
Podstawy opieki | |||
Niedostępny w hodowli | |||
Ciekawostka
Epitet gatunkowy „austini” honoruje E. E. Austina, który schwytał osobniki, na podstawie których dokonanu opisu.
Chcesz poznać więcej ciekawostek ze świata pająków?
Zapisz się do naszego newslettera!
